Het grondgebied van Syrië lag in het centrum van het Grote Historische Gebeuren of bevond zich aan de rafelrand. Dat heeft gezorgd voor een grote diversiteit in de religieuze affiliaties van de bevolking. Overal zie je Islamitische moskeeën en Christelijke kerken (door de politieke situatie in de regio zijn helaas de Joodse Synagogen verdwenen). Dat wil echter niet zeggen dat er een simpele tweedeling is. Zowel de Islamieten als de Christenen zijn verdeeld in zeer vele sekten. Syrië is als een granaatappel: een stevige schil beschermt enorm veel kleine sappige vruchtjes. Op deze tekening zie je rechtsboven een kerk en midden onder een moskee. Op de heuvel in de verte staat ook nog een heiligdom van de één of ander. Welke sekten hier precies vertegenwoordigd zijn is niet duidelijk voor de tekenaar.
Net zo divers als de ‘Meze’ gerechten zijn zo is ook het Syrische landschap, de geschiedenis en de bevolking. Reizend van het ene deel van Syrië naar het andere kom je in steeds andere landschappen. Het hoge heuvelland in de buurt van de Middellandse Zee is al sinds mensenheugenis een vruchtbaar cultuurlandschap.
