Het eerste dat opviel toen we Damascus binnenreden was dat vrouwen actief deelnemen aan het straatleven: in groepjes, met z’n tweeën maar ook alleen. Dat in tegenstelling tot de rest van het Midden Oosten waar het straatbeeld overheerst wordt door mannen. In Syrië eigenen vrouwen zich de openbare ruimte toe of ze streng gelovig zijn en een niqab dragen of helemaal in de vrij gaan. Je ziet alle vormen van Islamitische hoofdbedekking, maar het meest komt toch wel de hoofddoek voor die in de vorm van een ijscohoorn uitloopt alsof er hoog opgetast haar onder schuil gaat. Zwart is de modekleur en wordt opgesmukt met witte fonkelende elementen van glas of metaal. Verder zit de kleding ook als het een lange kuise jas is vooral strak om het lijf en is daardoor niets verhullend. Tenminste zo lijkt het. Maar wat blijkt: de hoofddoek dankt zijn volume aan haarstukken en onder de burka kan gewaagde lingerie schuilgaan. Syrië is beroemd om pikante lingerie. Het zal de bedoeling zijn dat het in de intimiteit van de echtelijke slaapkamer onthuld wordt, maar het staat voor iedereen te zien in de etalages van de soek uitgestald. Meer weten over de geheimen van de Syrische vrouw? Lees: ‘The secret life of Syrian lingerie: intimacy and design’ van Malu Halasa en Rana Salam
Als de situatie in Syrië steeds grimmiger wordt en het steeds onduidelijker wordt waar dit heen zal gaan en de berichtgeving te wensen overlaat, blijft er niets anders over dan de foto’s en filmpjes op het internet te bestuderen. Opvallend is dat op het beeldmateriaal uit Syrië niet of nauwelijks vrouwen te zien zijn. Dat baart mij zorgen. Vrouwen zijn altijd prominentl aanwezig in Syrië. Waar zijn ze nu? Tijdens demonstraties in Tunesië, Egypte en Bahrein waren (en zijn) vrouwen overal te zien. Zelfs toen de mannen de vrouwen in Egypte opriepen niet naar Tahrir Plein te komen deden ze dat toch.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop vurig dat http://Damascusgaygirl.blogspot.com gelijk heeft als ze schrijft: ‘Meanwhile, hopefully, as grim as it may seem right now, the way to freedom has never seemed clearer! Our revolution will win; we will have a free and democratic Syria soon. I know it in my bones. Our greatest age is about to appear and we shall once more amaze the world. We will have a free Syria and a free nation; it is coming soon. The revolution will succeed and we will rise above sectarianism, despotism, sexism, and all the dead weight of these years of bitterness, of division and partition, of oppression and of tyranny. We will be free!’