Sinds de ontzuiling van Nederland is er geen land ter wereld dat zo verzuild is als Syrië. Misschien is het zelfs het land met de meeste zuilen. Sinds mensenheugenis is in Syrië de basis van ieder gebouw de zuil. In de loop van de tijd werden voor het gemak vaak oude zuilen hergebruikt: duurzaam bouwen noemen ze dat nu. Het is daarom niet vreemd dat Syrië de bakermat was van het ‘zuilzitten’. Een trend die in de vroege 5de eeuw gestart is door San Simeon. Voor de tekenaar is niets zo saai en tijdrovend als het tekenen van een rij identieke zuilen, maar in Syrië is er bijna geen ontkomen aan. Dus ontwikkelde ik al vroeg tijdens mijn reis een ernstige zuilfobie. Als het maar even kon probeerde ik zuilen te mijden wat vooral in Palmyra erg moeilijk was. Maar daar leerde ik wel dat zelfs in moderne bouwtechnieken de zuil nog steeds overheerst. Er is eigenlijk niets veranderd. Alleen zijn de zuilen nu niet meer van stukken gebeiteld steen maar van gewapend beton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten