Gisteren was ik thuis bij mijn medereizigers Doutsje en Willem. We hadden het natuurlijk over de onlusten in Syrië en Doutsje zei dat ze zich vaak afvroeg hoe het nu met de mensen in Deir Mar Musa was. Zou alles aan hun voorbij gaan of zouden zij belaagd en verdreven worden? Doutsje refereerde aan de fresco’s in de kerk die dateren uit de 11 en 12de eeuw. Vanaf het begin van de 19de eeuw stond het klooster verlaten in de bergspleet, ongezien vanaf de weg ver beneden in de woestijn en ongemoeid gelaten door de locale bevolking. Totdat in 1983 een paar jonge jongens om misplaatste redenen de fresco’s beschadigden. ‘Zo begon het ook in Joegoslavië,’ zei Doutsje somber. Maar in 1984 nam een groep Arabische en Europese vrijwilligers onder leiding van een Italiaanse pater en met hulp van de Italiaanse en Syrische regering de restauratie van het klooster op zich. Zij restaureerden wat was overgebleven van de fresco’s. De fresco’s bleken in drie lagen op de muur geschilderd te zijn en iedere laag stelde iets anders voor en dateerde uit een andere eeuw. De restauratie van het complex is inmiddels voltooid en er woont nu een kleine internationale gemeenschap die er het land bewerkt en de gebouwen onderhoudt en ongetwijfeld iets religieus doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten