Ten westen van Aleppo ligt op een kalkstenen plateau de provincie Idlib waar maar liefst 700 dode steden en nederzettingen stammend uit de Romeinse en Byzantijnse tijd verspreid liggen. In dit vruchtbare gebied streken gepensioneerde Romeinse soldaten neer om te boeren. Zij bouwden villawijken die blaakten van rijkdom en welvaart omringd door olijfboomgaarden, graanvelden en druivenranken. De eigenzinnigheid van de bewoners uitte zich niet alleen in de stijl van hun woningen. Zij hingen ook snel een nieuwe godsdienst aan: het Christendom. Echter na de 5de eeuw werd de streek getroffen door aardbevingen en epidemieën en vervielen de nederzettingen tot ruïnes. Tussen de olijfbomen zijn nog steeds de resten van villa’s en kerken te zien. Soms staan alleen de stenen deurposten nog overeind zoals op ‘de kop van het paard’ dat hoog boven de Orontes rivier uittoornt. Daar ontmoette ik een jonge boerin die met haar dochtertje op weg was naar huis. De oogst van haar wandeling, een grote bos vers gesneden look, droeg ze bovenop het hoofd. Haar dochtertje was een ketting van margrieten aan het vlechten. Het was een idyllisch tafereel. Ze vertelde dat zij en haar man behalve 100 olijfbomen ook schapen en geiten bezaten. Voor deze kleinere boeren is het zo belangrijk dat de subsidiekraan niet wordt dichtgedraaid dat de Bond van Keuterboeren onlangs heeft laten weten dat ze alleen hun steun aan oppositie groepen willen geven als ze die garantie nu al krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten